Strona główna / Urologia / Schorzenia i choroby / Nietrzymanie moczu
Nietrzymanie moczu u to krępująca dolegliwość, która zwykle objawia się niekontrolowanym i mimowolnym wyciekaniem moczu z pęcherza moczowego. Wśród społeczeństwa utarło się przekonanie, że jest to jedynie przypadłość ludzi starszych, jednak może ona wystąpić u osób w każdym wieku, obojga płci.
Jeżeli borykasz się z jej objawami dobrze wiesz jak bardzo potrafi ona uprzykrzyć oraz skomplikować codzienne funkcjonowanie, dlatego warto przełamać wstyd i udać się do lekarza specjalisty. Właściwie wybrany sposób leczenia, systematycznie i prawidłowo wykonywane ćwiczenia zalecone przez lekarza urologia złagodzą dokuczliwe dolegliwości, a nawet całkowicie je usuną.
Najczęściej u Pacjentów występuje tzw. wysiłkowe nietrzymanie moczu, spowodowane osłabieniem mięśni dna miednicy, które nie zaciskają prawidłowo cewki moczowej. Do niekontrolowanego oddania moczu dochodzi, gdy w pęcherzu wzrasta ciśnienie, czyli przeważnie podczas wysiłku fizycznego, ale również w trakcie kaszlu, kichania lub śmiechu.
Z kolei nietrzymanie moczu z odczuciem naglącego parcia na pęcherz spowodowane jest zaburzeniami w obrębie dolnych dróg moczowych. Za ten rodzaj nietrzymania moczu odpowiedzialna jest wzmożona aktywność mięśni pęcherza, która występuje w fazie gromadzenia moczu i wywołuje u Pacjentów silną i natychmiastową potrzebę oddania moczu i zwykle, już w ciągu kilku sekund dochodzi do jego wypływu. Do takiego nagłego i intensywnego parcia dochodzi podczas zmiany pozycji ciała, w trakcie stosunku płciowego, podczas orgazmu, a nawet jest reakcją na dźwięk lejącej się wody. Parcie na pęcherz w tym typie nietrzymania moczu jest bardzo często odczuwalne nie tylko w ciągu dnia, ale również w nocy podczas snu.
Inną przyczyną takiej dolegliwości jest nietrzymanie moczu związane z przepełnieniem pęcherza, które zwykle jest spowodowane przeszkodą w odpływie moczu z wypełnionego oraz często bardzo rozciągniętego pęcherza, z którego mocz stale lub okresowo bezwiednie wycieka. U kobiet najczęstszym powodem jest zagięcie cewki moczowej przez obniżone dno miednicy, a u mężczyzn przez powiększoną prostatę.
Okresowe oraz przemijające nietrzymanie moczu może również być wywołane przez niektóre leki, np. moczopędne czy rozluźniające mięśnie, przez napoje alkoholowe oraz te zawierające kofeinę, które sprawiają, że częściej odczuwamy potrzebę wizyt w toalecie, mogą też być objawem stanów zapalnych pęcherza. Za przyczynę nietrzymania moczu uznaje się też palenie papierosów, które powodują uszkodzenie śródbłonka naczyń krwionośnych i doprowadzają do zaburzeń ukrwienia narządów wewnętrznych i mięśni.
Gdy zaobserwujesz u siebie objawy nietrzymania moczu, przełam swój wstyd i udaj się do lekarza urologa, który poza wywiadem lekarskim, zleci wykonanie badania ogólnego moczu, podstawowe badania krwi oraz badanie USG układu moczowego – w tym także pęcherza moczowego (gdy jest pełny oraz po opróżnieniu).
Leczenie nietrzymania moczu zwykle rozpoczyna się od leczenia zachowawczego, które polega na samokontroli potrzeb fizjologicznych oraz systematycznego prowadzenia dzienniczka z notowaniem godzin oddawania moczu i przypadków mimowolnego moczenia. Następnie należy przestrzegać czasu oddawania moczu w godzinach, na które przypada bezwiedne moczenie, regulując tym samym częstość opróżniania pęcherza. Powinno się również kontrolować ilość wypijanych płynów oraz systematycznie wykonywać ćwiczenia mięśni Kegla w celu ich wzmocnienia. Ćwiczenia te nie wymagają specjalnych warunków, można ćwiczyć w pozycji stojącej, siedzącej lub leżącej napinając mocno mięśnie dna miednicy, a następnie je rozluźniając, powtarzając 4-5 razy. Ważne, aby ćwiczenia były wykonywane regularnie i starannie, co najmniej 5 razy dziennie przez okres minimum trzech miesięcy. Dopiero po takim czasie można oczekiwać poprawy.
Gdy trening pęcherza nie przyniesie dostatecznie dobrych efektów, wdraża się leczenie farmakologiczne podając leki hormonalne lub antycholinergiczne, które zwiększają pojemność pęcherza moczowego i hamują jego niekontrolowane skurcze. Ostatecznie stosowaną metodą leczenia jest leczenie chirurgiczne do którego należą tzw. zabiegi podwieszenia szyi pęcherza moczowego oraz operacje pętlowe.
Nie bez znaczenia w leczeniu tej wstydliwej dolegliwości jest też zmiana stylu życia, polegająca na ograniczeniu spożywania alkoholu i kofeiny, oraz zmniejszeniu masy ciała w wypadku otyłości. Warto profilaktycznie wykonywać także ćwiczenia mięśni dna miednicy i zadbać o odpowiedni “trening” pęcherza, który prowadzi do rzadszego występowania parcia oraz pozwala panować nad potrzebą oddania moczu.
Przewiń do góry