Strona główna / Ortopedia / Plastyka ścięgna Achillesa
Ścięgno Achillesa to silna struktura łączącą mięśnie łydki z kością piętową. Mięśnie te (płaszczkowaty i brzuchaty) w czasie skurczu pociągają za ścięgno powodując zgięcie podeszwowe w stawie skokowym. Dzięki temu możemy np. wspiąć się na palce. Ruch ten jest również konieczny w czasie sprintu, skoków czy wspinania.
Patologie związane z ścięgnem Achillesa nie zawsze przebiegają w sposób podobny. Najczęściej jednak zaczynają się od podrażnienia ościęgna. Wokół ścięgna tworzy się wtedy stan zapalny, przy nieodpowiednim postępowaniu może skutkować stanem przewlekłym. W innych przypadkach dolegliwości bólowe mogą rozpocząć się od zapalenia kaletki głębokiej ścięgna. Jest to charakterystyczna dolegliwość dla piłkarzy, najczęściej spowodowana powtarzanym przeciążeniem, nieodpowiednio prowadzonym treningiem, a także nieodpowiednim obuwiem, które uciska ścięgno.
W skrajnych przypadkach może nastąpić całkowite zerwanie ścięgna Achillesa. Najczęściej występuje u osób w średnim wieku, które po dłuższej przerwie postanawiają zagrać w tenisa lub piłkę nożną. Powodem zerwania ścięgna Achillesa w takiej sytuacji jest przykurcz mięśni łydki, nieodpowiednia rozgrzewka lub jej brak oraz nagły wzrost intensywności treningu. Do czynników zaliczamy również wiek, wysokie sklepienie stopy, deformacje kości piętowej i stopa ustawiona w nawróceniu.
Podczas konsultacji lekarz przeprowadza dokładny wywiad i badanie kliniczne, które daje praktycznie 100% trafność. Jednak jeśli wystąpią wątpliwości, lekarz może zlecić badanie ultrasonograficzne np. przy powstaniu zerwań częściowych.
W przypadku całkowitego zerwania ścięgna konieczna staje się operacja. Jest wiele technik zaopatrzenia chirurgicznego, a wszystkie sprowadzają się do połączenia dwóch wolnych końców zerwanego ścięgna.
Celem leczenia operacyjnego jest odtworzenie anatomicznego przebiegu ścięgna oraz w zależności od rozległości i czasu od urazu lekarz prowadzący może zakwalifikować Pacjenta do leczenia operacyjnego małoinwazyjnego metodą przezskórną (np. Ma&Griffth) lub metodą “otwartą” indywidualnie dobraną do stopnia uszkodzenia ścięgna. Intensywna oraz wysokospecjalistyczna rehabilitacja zastosowana bezpośrednio po zabiegu pozwala na odzyskanie pełnej sprawności oraz powrót do treningów. Pacjenci najczęściej mogą poruszać się samodzielnie zaopatrzeni w ortezę typu “WALKER”.
Przewiń do góry