Strona główna / Urologia / Schorzenia i choroby / Odmiedniczkowe zapalenie nerek
Odmiedniczkowe zapalenie nerek to schorzenie układu moczowego, w przebiegu którego w wyniku stanu zapalnego dochodzi do uszkodzenia tkanki śródmiąższowej nerek oraz komórek kanalików nerkowych. Nieleczona lub źle leczona może doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia nerek, a w konsekwencji nawet do ich przewlekłej niewydolności. Wówczas konieczne jest tzw. leczenie nerkozastępcze (najczęściej dializy). Może się okazać, że konieczny jest także przeszczep nerki, który jest zabiegiem ratującym życie.
Nawet przewlekła postać tego zapalenia przebiega skąpoobjawowo lub bezobjawowo aż do zaawansowanego stadium przewlekłej niewydolności nerek. W ostrej postaci choroby objawem dominującym jest nagły, ostry ból w okolicy lędźwiowej, który może promieniować do pachwiny. Ponadto pojawiają się objawy charakterystyczne dla zapalenia dolnych dróg moczowych:
Objawem charakterystycznym, wskazującym na stan zapalny nerki, jest dodatni objaw Goldflama. Gdy lekarz uderza w okolicę lędźwiową pleców, Pacjent odczuwa dotkliwy ból. Jeśli zapalenie jest wynikiem niewyleczonego zapalenia pęcherza, odczuwalny jest także dyskomfort przy uciśnięciu okolicy nadłonowej.
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek może być wynikiem zakażenia:
W przypadku podejrzenia odmiedniczkowego zapalenia nerek, w celu diagnozy lekarz zleca wykonanie badania bakteriologicznego moczu, czyli posiewu moczu, który ma na celu określenie rodzaju bakterii wywołujących zapalenie oraz ich wrażliwości na różne antybiotyki. Często występuje białkomocz i mniej lub bardziej nasilony krwiomocz, rzadziej bezobjawowy bakteriomocz, wykrywany w badaniu ogólnym moczu lub bakteriologicznym.
Około 50% przypadków nie wymaga leczenia, ponieważ zakażenie ustępuje zwykle samoistnie. Leczenie jest konieczne w przypadku współistnienia wad układu moczowego lub innych chorób, które mogą doprowadzić do rozwinięcia się objawów klinicznych.
Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia oparta na wynikach badań moczu. Należy zastosować antybiotyk na tę konkretną bakterię, która znajduje się w moczu i na który dany drobnoustrój jest wrażliwy. Podczas oczekiwania na wyniki badań Pacjent otrzymuje antybiotyk typowy na leczenie zakażenia dróg moczowych. Jeżeli stan chorego jest ciężki, podaje się antybiotyki drogą dożylną.
Zazwyczaj leczenie trwa ok. 10–14 dni. Zazwyczaj nie ma konieczności przyjęcia Pacjenta do szpitala, ale zalecany jest odpoczynek, a także regularne przyjmowanie płynów oraz nieobciążanie chorej nerki dodatkowymi lekami. Pacjent może przyjmować także preparaty z dodatkiem żurawiny, która pozytywnie wpływa na ustąpienie dolegliwości ze strony dróg moczowych.
Przewiń do góry